ارتقای امنیت و رفاه

به موازات آن، ایده چهارم در حال ظهور است، که به طور جهانی قابل اجرا هستند
هنجارهایی که زیربنای مفهوم ما از نظم جهانی است. اما خود حاکمیت
درک شده است، یکی است و به آن ایده پیوند دارد، اصل عدم مداخله در
امور داخلی سایر کشورها، برابری و منفعت متقابل، عدم تجاوز و
همزیستی در میان نظام های سیاسی مختلف، همان اصول در اصل
توسط پاندیت نهرو اولین نخست وزیر هند در Panchsheel خود بیان شده است
دکترین با جمهوری خلق چین در سال 1954. (چین امروزی اینطور نیست
خیلی از پانچشیل، پنج اصل همزیستی مسالمت آمیز صحبت می کند، اما اصول آن در مفهوم چینی یک
«دنیای هماهنگ».) در همان زمان، مجموعه جدیدی از جهانی تکامل یافته است
هنجارهای حکومتی که مکمل این اصول هستند، از جمله احترام به
حقوق بشر، شفافیت و پاسخگویی، حاکمیت قانون، عادلانه
توسعه مبتنی بر آزادی اقتصادی، و حداقل برای اکثر کشورها، سیاسی است
دموکراسی اینها به طور کلی برای همه کشورها مطلوب به نظر می رسد و آرزو می کنند
در حالی که هیچ کس پیشنهاد نمی کند که آنها می توانند یا باید بر هر ملتی تحمیل شوند،
انجام آنها توسط اکثر مردم جهان قابل تحسین است و به طور گسترده پذیرفته شده است
شواهد حاکمیت موفق
اکنون این چهار جنبه گسترده، بیشتر توصیف کننده حکمرانی جهانی هستند
از تجویزی اما من پیشنهاد می کنم که آنها را در قسمت بررسی کنیم
زمینه تغییر قابل توجهی در شیوه تکامل جهان از پایان
جنگ جهانی دوم. در حالی که همه ما از حاکمیت جهانی منتفع شده ایم
ساختارهایی که از سال 1945 تکامل یافته اند، هنوز باید تشخیص دهیم که این ساختارها منعکس می شوند
واقعیت های سال 1945 و نه امروز، زمانی که تعداد زیادی از قدرت های نوظهور
نشان دادن خود در صحنه جهانی را آغاز کرده اند. به همین دلیل است که زمان دارد
به طور جدی در مورد چالش ها و فرصت های جهانی فکر کنید
حکمرانی در آینده، در شرایطی که شاهد تضعیف آن هستیم
مراکز سنتی قدرت در جهان
همانطور که به جهان امروز نگاه می کنیم، نمی توانیم از افزایش آن غافل شویم
تعداد قدرت های بزرگ در سراسر جهان از زمان ساختار
این یک واقعیت غیرقابل انکار است که
قدرت های نوظهور بسیار از حاشیه به مرکز حرکت کرده اند
گفتمان جهانی و مسئولیت جهانی، و آنها هم اکنون یک مشروع و
تمایل فزاینده ای برای به اشتراک گذاشتن قدرت و مسئولیت در جهان
سیستم. تسلط تعداد انگشت شماری از کشورهای کوچک و صنعتی غربی،
به ویژه در موسسات مالی بین المللی (به اصطلاح برتون وودز).
سازمان ها)، در دنیایی که اقتصادی است، به طور فزاینده ای غیرعادی به نظر می رسد
پویایی به طرز مقاومت ناپذیری از غرب به شرق تغییر کرده است. (در بحث دعوی
برای دموکراتیک شدن بیشتر نظام بین‌الملل، می‌خواهم در اینجا اضافه کنم،
در پرانتز، نقش فزاینده نیروهای اجتماعی - سازمان های غیردولتی، مدنی- افزایش می یابد
جنبش‌های اجتماعی - که شاید ما به اندازه کافی در مورد آنها توضیح نمی‌دهیم
بحث در مورد حکومت جهانی، اما ما نمی توانیم نسبت به آن بی تفاوت باشیم، یا
ناخودآگاه از.) با همه اینها، و ظهور قدرت ها و نیروهای جدید
که بر خلاف چین در سال 1945 از جدول بالا حذف شدند، به وضوح داریم
به جایی رسیده است که نیاز به طراحی مجدد سیستم حاکمیت جهانی وجود دارد
تا اطمینان حاصل شود که همه کشورها سود می برند. واضح است که آنچه ما در هند به دنبال آن هستیم یک است
چندجانبه گرایی فراگیرتر و نه مانند برخی آمریکایی ها و چینی ها
ناظران یک بار پیشنهاد کردند، یک کاندومینیوم G2.
به عنوان یک هندی، من شک ندارم که اگر بخواهیم باید در سطح جهانی فعال باشیم
جامعه ای را که می خواهیم در خانه ایجاد و حفظ کنیم. و موفقیت ما در خانه این است
بهترین تضمین این است که ما در خارج از کشور مورد احترام و اثربخش خواهیم بود.
زیرا تمایز بین داخلی و بین المللی کمتر و کمتر می شود
در دنیای امروز معنی دار است، وقتی هند به حکومت جهانی فکر می کند باید
به پیامدهای داخلی آن نیز فکر کنید. هدف نهایی هر کشوری
سیاست خارجی ارتقای امنیت و رفاه شهروندان خود است. هند
جهانی می خواهد که شرایط صلح و امنیت را به ما بدهد
برای رشد و شکوفایی، در امان از غارت‌های بیگانه، اما گشوده به بیرون
فرصت ها. این دیدگاهی است که هند از آن به جهانی نزدیک می شود
حکومت.
در عین حال در کشور ما اجماع وجود دارد که هند باید به دنبال آن باشد
به کمک به امنیت و شکوفایی بین‌المللی ادامه می‌دهد تا به خوبی نظم یابد
و جهانی عادلانه و توسعه دموکراتیک و پایدار برای همه. اینها
اکنون باید با در نظر گرفتن قرن بیست و یکم اهداف را دنبال کرد
واقعیت ها: پایان جنگ سرد، طلوع عصر اطلاعات، سهولت
سفر در سراسر جهان و مهاجرت گسترده (5 درصد از کل جهان
جمعیت در حال حاضر در کشورهایی غیر از کشورهایی که در آن متولد شده اند زندگی می کنند.
محو شدن مرزهای ملی توسط جنبش ها، شبکه ها و نیروها
فراتر از مرزهای دولتی، ظهور تروریسم اسلام گرا به عنوان یک سراسر جهان